Liesbeth, verzorgende bij zorgcentrum St. Magdalena, begon op haar 12e met danslessen. Iets dat erg van pas komt tijdens de muziekmiddagen. Als het mogelijk is, nodigt ze de bewoners graag uit voor een gewoon bijzonder dansje.

‘Als ik dans, voel ik me vrij’

“Bij ons thuis klonk vroeger altijd muziek. Ik groeide op met Elvis, Buddy Holly en Johnny Cash. Mijn ouders waren gek op stijldansen. Blijkbaar is dat besmettelijk, want dansen is ook mijn grote hobby. Het is echt een uitlaatklep voor me. Inspanning én ontspanning tegelijkertijd. Als ik dans voel ik me vrij. Ik krijg er energie van. De jive is mijn lievelingsdans, maar ook voor een chachacha of tango ga ik graag de dansvloer op. Gelukkig houdt Peter, mijn man, ook van dansen. Het is dan ook geen toeval dat we elkaar tijdens het dansen hebben ontmoet. Tijdens de lockdowns vonden we het jammer dat we niet konden gaan dansen. Daarom gingen met oud en nieuw thuis de meubels aan de kant, zodat we toch een dansje konden maken.”

‘Als het mogelijk is, nodig ik hen uit voor een dansje’

“Op mijn twaalfde jaar ging ik in het jeugdhuis in Linne op dansles. Ik heb een goed gevoel voor ritme en leerde snel. En ik kan als man én als vrouw dansen. Dat komt op het werk nog weleens van pas. Tijdens de muziekmiddagen bij St. Magdalena merk je hoeveel muziek met mensen doet. Soms zie ik mensen meebewegen op hun stoel. Als het mogelijk is, nodig ik hen uit voor een dansje. Op de foto dans ik met bewoonster Jenny. Zij liet zich ontspannen door mij leiden en we hadden samen veel plezier. Het is zo fijn als je werk en je hobby op zo’n moment samenkomen. Als ik samen met Jenny de Engelse wals dans, maak ik haar dag gewoon bijzonder. Dan is ze moe, maar heeft ze wel genoten. Zelf geniet ik dan ook. Dansen is heerlijk. Ik zeg altijd: ‘Dansen is mijn yoga’.”