“In de zomer van 2017 zaten we voor het eerst bij de geriater. We merkten dat het niet meer zo lekker ging met Georgette. Had ik haar net iets verteld over mijn werk; was ze het een uur later vergeten. Dementie werd vastgesteld. Het was voor mij vanzelfsprekend dat ik voor Georgette zou zorgen.”

Ineke Grootemaat (69) is al 30 jaar samen met Georgette Verbist (81). Sinds een aantal jaar is ze fulltime mantelzorger voor haar levenspartner.

Onvergetelijke reizen
“Georgette werkte jarenlang met veel plezier als GGZ-verpleegkundige in de gezinszorg”, vertelt Ineke. “Vanwege haar reuma ging ze vroegtijdig met pensioen. Hierdoor had ze meer tijd voor haar hobby’s, zoals naaien, lezen en koken. Ze zat bij een naaiclubje waar ze kleding maakte en meubels stoffeerde. Vaak trokken we er samen opuit. Dan genoten we van prachtige wandel- en fietstochten in de natuur of we bezochten musea; we zijn allebei gek op moderne kunst. Daarnaast hebben we samen onvergetelijke reizen gemaakt, waaronder naar India, Israël, Oost-Turkije en Griekenland.”

“Het was voor mij vanzelfsprekend dat ik voor Georgette zou zorgen”

Pinda’s in de koelkast
“Georgette was altijd vrolijk, lief, zorgzaam en een ster in de keuken. Toen ikzelf nog werkte, stond het eten al op tafel zodra ik thuiskwam. Niemand kon tippen aan Georgettes Hollandse stamppotten. Nu ze aan dementie lijdt, is haar liefde voor koken nog altijd even groot. Ze is er alleen een stuk onzekerder in geworden. ‘Eten we aardappels erbij, of was het toch rijst?’ of
‘Heb ik het vlees nou al gekruid of nog niet?’ Met mijn hulp weet ze toch nog elke dag een heerlijke maaltijd te bereiden. Soms zoek ik me een ongeluk naar iets wat ze op de verkeerde plek heeft teruggezet. Dan vind ik bijvoorbeeld de pinda’s in de koelkast of tref ik de koffie tussen de schoonmaakmiddelen aan.”

Frustraties
“Het grootste verschil tussen de Georgette van nu en die van vroeger, is dat ze de hele dag door hulp nodig heeft. Waar ze voorheen automatisch opsprong om koffie te zetten als we bezoek hadden, is die vanzelfsprekendheid nu weg. Ze weet de dagen niet uit elkaar te houden, raakt verdwaald in de supermarkt en als ik haar niet wek uit haar middagdut, slaapt ze tot diep in de nacht. Het frustreert haar enorm dat ze dementie heeft. Ze wordt boos als iets niet lukt of als ze iets niet meer weet. Haar lontje is korter. Ik accepteer het; ertegenin gaan heeft geen zin.”

“Het frustreert haar enorm dat ze dementie heeft”

Samen genieten
“Ondanks alles geniet Georgette nog steeds van het leven. We snuiven nog regelmatig cultuur en eten graag een hapje buiten de deur. Op een gegeven moment weet je wat wel en niet meer kan. Georgette is gek op mooie bloemen. Onze balkontuin staat momenteel volop in bloei en dat vindt ze prachtig. Ik ben trots op wie ze is en dat ze, ondanks haar dementie, toch probeert iets uit het leven te halen. Georgette bewijst: als je de dagen niet meer kunt onthouden, betekent dat niet dat je geen onvergetelijke momenten meer kunt creëren.”