Tijdens ‘Opgepikt on tour’ gingen we in gesprek met Linda Bongers en Angelina van Wegberg. Angelina zit in het team van sociale benadering van dementie. Linda is binnen Proteion werkzaam als implementatie manager Volledig Pakket Thuis (VPT), hier mag ze de regio’s helpen met de uitrol en implementatie van de financieringsvorm VPT. Tevens is ze leidinggevende voor de dagbesteding van Roermond en betrokken bij de sociale benadering dementie. Over dit laatste onderwerp gingen we in gesprek. We spraken over wat de sociale benadering dementie inhoudt, wat het voornaamste doel hiervan is en wat er in deze benadering centraal gezet wordt.

Een persoon met dementie weer mens laten voelen

Linda: “De sociale benadering dementie is een visie op hoe we op een respectvolle en mensgerichte manier omgaan met mensen met dementie. Voor zowel mensen die thuis wonen als mensen die in een zorgcentrum wonen. Binnen Proteion richten we ons op dit moment vooral op mensen die nog thuis wonen in de gemeente Roermond. We willen samen met de cliënt, mantelzorgers en het netwerk ontdekken waar deze persoon kwaliteit van leven uithaalt.”

“Wat maakt iemand gelukkig? We helpen mensen met dementie door hen in hun eigen, vertrouwde omgeving te laten blijven. Met hun bekende hobby’s en omringd door mensen die ze kennen, voelen ze zich meer zichzelf. We kijken naar de mens achter de diagnose en leggen uit wat dementie betekent. Zo kan iemand blijven doen wat hij gewend is, met steun van de mensen om hem heen. We onderzoeken samen wat er nodig is om deel te blijven nemen aan het dagelijkse leven en nemen een rol in het uitleg geven aan de omgeving.  Het contact met de sociale benadering dementie is tijdelijk. Is er wel geïndiceerde zorg nodig, dan vindt er doorverwijzing plaats. Zo dragen we bij aan een waardevol leven, waarbij we de nadruk leggen op wat nog wél mogelijk is. Dit is gewoon bijzonder.”

Een gewoon bijzonder ontmoetingscentrum

Linda: “Sociale benadering dementie wordt vaak ingezet in het beginstadium van dementie. Het is geen manier om geïndiceerde zorg in zijn geheel te voorkomen, maar een hulpmiddel om het uit te stellen of verminderen door de omgeving (in de breedste zin van het woord) sterker te maken.”

“Bij de Graasj in Roermond worden regelmatig bijeenkomsten georganiseerd vanuit de sociale benadering dementie, speciaal voor partners en mantelzorgers. Dit ontmoetingscentrum heeft een laagdrempelige en gastvrije sfeer, waar iedereen welkom is om binnen te lopen. Wanneer er een nieuw echtpaar binnenloopt, weten de overige bezoekers en de sociale benadering dementie leden niet de reden waarom deze mensen naar deze bijeenkomst komen. Ze vermoeden dat één van de twee dementie heeft, maar weten dit niet zeker. Laat staan dat ze weten wie van de twee deze diagnose heeft. Uiteindelijk wordt het duidelijk, omdat mensen hun verhalen delen. Het bijzondere aan dit ontmoetingscentrum is dat er geen labels nodig zijn. Op deze manier ontstaat er op een natuurlijke manier verbinding tussen bezoekers die zich ook buiten de Graasj verder ontwikkelt. Dit is mooi om te zien.”

Een hecht team dat samengaat voor het beste resultaat

Linda: “In Roermond wordt het team dat werkt vanuit de sociale benadering dementie de komende tijd verder uitgebreid door ze te verbinden met de gebiedsteams van Vijf (het aanspreekpunt in de wijk voor zorg en ondersteuning in de gemeente Roermond). Mensen met dementie willen gezien en gehoord worden. Ze worden gelukkiger als ze ergens zelf inspraak op hebben. Mijn collega Angelina heeft een bijzonder ervaringsverhaal dat illustreert hoe waardevol deze benadering is”.

Angelina vertelt: “Een dame van eind tachtig woont zelfstandig in een aanleunwoning. Ze kreeg hulp van de thuiszorg bij het douchen en het huishouden, maar verder kwam er weinig bezoek. Ik werd gevraagd om te kijken hoe we haar konden helpen weer meer naar buiten te gaan. Vroeger ondernam ze veel zelfstandig, maar na haar diagnose durfde ze dat niet meer. Ze schaamde zich, was bang voor ongelukjes of dat ze de weg niet zou weten. In eerste instantie wilde ze me niet binnenlaten; een vreemde over de vloer was spannend en nieuw. Pas na een periode waarin ze flink ziek was geweest door een longontsteking, en ze daarvan herstelde, stond ze me toe om haar te bezoeken. Vanaf dat moment ontstond er een klik en inmiddels bezoek ik haar bijna een jaar.”

“Mensen met dementie willen gezien en gehoord worden”

“Tegenwoordig gaat ze weer zelfstandig boodschappen doen in het centrum, loopt ze alleen naar de bakker en de drogist, en heeft ze zelfs een vrijwilligster toegelaten die samen met haar een stukje wandelt. Hoewel mijn rol nu minder intensief is, houd ik het contact warm en blijf ik in contact met mevrouw. Het mooiste vind ik dat ze weer dingen durft te doen die ze door haar diagnose en onzekerheid eigenlijk niet meer durfde. Samen hebben we gewerkt aan het herstellen van haar vertrouwen en zelfredzaamheid. Door haar positieve ervaringen te laten zien en duidelijk te maken dat het oké is als het soms minder goed gaat, heeft ze haar eigen regie weer teruggekregen. Het is fijn om te zien hoe ze haar zelfstandigheid heeft herwonnen en dit laat zien hoe belangrijk het is om iemand in zijn of haar eigen omgeving te ondersteunen.”

Vraag je plaatje aan

Linda vroeg tijdens Opgepikt on Tour het nummer ‘I’m Yours’ van Jason Mraz aan voor al haar collega’s. ”Ik denk dat het heel goed past in het werk wat wij doen met mensen.”