Ria van Eck-Kurstjens kwam jarenlang over de vloer bij zorgcentrum Hornerheide als mantelzorger voor haar moeder. Na het overlijden van haar moeder, bleef ze met liefde klaarstaan voor de bewoners en ‘de maedjes’, oftewel het zorgpersoneel waar haar moeder zo dol op was. Toen ze gevraagd werd als vrijwilliger, hoefde ze daar niet lang over na te denken. Ria vertelt over deze mooie stap en wat haar drijft om vrijwilliger te zijn.

Bij moeder thuis

“In de periode dat onze moeder hier woonde, droegen mijn zus en ik al regelmatig een steentje bij in Hornerheide. Nadat ik moeders’ haren had geföhnd, speelden we weleens een spelletje in de woonkamer. Vanzelf betrok ik daar ook de andere bewoners bij. Tegen het zorgpersoneel zei ik: ‘Ik zorg wel voor de koffie, dan kunnen jullie iets anders doen.’ Later hielp ik ook met koken. Toen mijn moeder hulp nodig had met eten, zat ik een aantal keer per week met haar en de andere bewoners aan tafel. Mijn moeder genoot ervan als ze me bezig zag. In 2023 is ze overleden. Mijn zus en ik beloofden de bewoners dat we aan het einde van het jaar toch mee de kerstboom kwamen versieren. Daarna werden we gevraagd om vrijwilliger te worden. Dat is dus heel geleidelijk gegaan.”

Waardering

“Ik ben elke donderdagmorgen bij Hornerheide en het voelt telkens weer als thuiskomen in het huis van mam. Ook bij speciale gelegenheden, zoals de muziekmiddag, de lichtjestocht, een speciale mis of de carnavalsavond ben ik er om te helpen. Op donderdag verzorg ik mee het ontbijt en daarna maak ik bijvoorbeeld met een bewoner een wandeling of we spelen een spelletje. Als het uitkomt kook ik een pan soep of draai ik bij een mevrouw de haren in. Een klein gebaar wordt al ontzettend gewaardeerd.”

Onvergetelijk

“Wat ik nooit vergeet is toen tijdens een muziekmiddag, speciaal voor een groot Feyenoord fan, een liedje van zijn favoriete club werd gedraaid. Deze bewoner had moeite met lopen en rechtop zitten, maar zodra het lied uit de speakers klonk, schoot hij overeind en verrees hij zelfstandig uit zijn stoel. Om vervolgens al zwaaiend met zijn handen, een rondje door de zaal te lopen. Dat is toch geweldig?!”

Aanraking

“Ook andere momenten blijven me bij. Laatst zei een bewoner tegen me: ‘Ria, ik wil dood’. Nadat we samen een kopje koffie hadden gedronken en door de krant hadden gebladerd, ging het beter. Ik legde mijn hand op zijn arm, waarop die meneer mij aankeek en zei: ‘Je aanraking vind ik heel prettig.’ Het was fijn om er voor deze bewoner te zijn en hem uit die neerslachtige modus te halen.”

“Een klein gebaar wordt al ontzettend gewaardeerd”

De maedjes

“Mijn moeder sprak altijd liefdevol over ‘de maedjes’ bij Hornerheide: ‘De maedjes zeen good veur mich.’ Ik doe dit vrijwilligerswerk om ‘de maedjes’ te ondersteunen, en om de dag van de bewoners een beetje mooier te maken. Daar haal ik veel voldoening uit. Ik denk dat mijn moeder apetrots is als ze van bovenaf meekijkt en ziet dat mijn zus en ik nu een beetje bij ‘de maedjes’ horen.”

Ook vrijwilliger worden?

Klik dan hier en bekijk de mogelijkheden.