Na jaren in de logistiek en bij de landmacht miste Robbert iets. “Ik vond nooit écht voldoening in mijn werk. Ik deed mijn best, maar ik had niet het gevoel dat ik iets betekende”, vertelt hij. Uit nieuwsgierigheid meldde hij zich aan als vrijwilliger bij Proteion Libermannhof in Gennep. “Ik wilde gewoon eens proeven van de zorg. Na een paar weken wist ik: dit is wat ik wil doen met mijn leven.” De klik was er meteen, met de bewoners én met het team. Inmiddels heeft hij een vast contract als zorghulp. “Vanaf dag één voelde ik me welkom en gezien.”

Er is altijd plek voor je

De overstap naar de zorg maakte Robbert op zijn veertigste. “Ik dacht altijd dat het te laat was om iets totaal nieuws te doen. Maar dat is onzin. Het maakt bij Proteion niet uit waar je vandaan komt of wat je achtergrond is; als je het met je hart doet, is er altijd een plek voor je.” Zijn werk op de afdeling voor mensen met dementie raakt hem extra, omdat ook zijn vader beginnend dementerend is. “Soms herken ik gedrag van bewoners bij hem. Dat is confronterend, maar het helpt me óók om hem beter te begrijpen.”

Betekenis

Robbert hoopt dat meer mannen de stap durven zetten. “Zorg is geen vrouwenberoep. Als meer mannen zouden zien wat dit werk geeft, dan waren we allang niet meer in de minderheid.” Volgend jaar februari start Robbert met de opleiding Verzorgende IG. “Ik wil blijven groeien in wat ik doe. Vroeger dacht ik dat succes om geld draaide. Nu weet ik dat het draait om betekenis geven. En daarom ga ik elke dag met plezier naar mijn werk.”

Dit verhaal van Robbert maakt deel uit van de documentaire ‘Het Proteion-gevoel’. Klik hier en bekijk de aflevering van Robbert.

Benieuwd naar de mogelijkheden binnen Proteion?

Kijk voor meer informatie op welkombijProteion.nl.