Sylvie (leerling verpleegkundige niveau 4) komt sinds 2 jaar bij meneer Theisen in Roermond. In dit verhaal vertellen ze meer over hun band én over een gewoon bijzonder project waar meneer eerder dit jaar aan heeft gewerkt.  

Meneer Theisen uit Roermond:

‘Ik ben blij met de zorg die ik krijg’

“Op mijn 22e ging ik ondergronds. Ik werkte in Staatsmijn Maurits in Geleen. Eerst als houwer en later als voorman. Daarna heb ik nog lang met Belgische spekken op de markt gestaan. Nu ben ik 85 en nog best zelfstandig. Met mijn scootmobiel en mijn 45 km-autootje ga ik overal naartoe. Elke dag krijg ik zorg van Proteion. Van Sylvie en de andere meisjes. Hulp bij de algemeen dagelijkse levensverrichtingen. Want hoewel ik volgens de oedeemtherapeut de mooiste benen van Nederland heb, doen ze het helaas niet meer zo goed als vroeger. Ik ben blij met de zorg die ik krijg. Ik zie hoe hard de meisjes werken. Daarom vind ik het ook niet erg om met mijn zorgmomenten te schuiven, zodat de route goed in elkaar past. Ik heb de hele dag tijd. Zolang alles in goed overleg gebeurt, werk ik graag mee. Ik vind het wel belangrijk dat ik mijn mening kan geven, dat er niet vóór me beslist wordt. Sylvie doet dat goed. Ik mag haar en haar collega’s graag. Ik maak graag een grapje en ik vind het gezellig om wat met hen te kletsen. Eerder zat ik vaak als laatste in de route. Dan is er wat meer tijd voor een kopje koffie en is het zo niet erg als het een beetje uitloopt. Dat mis ik toch wel. Misschien vind ik een praatje nog wel belangrijker dan een douchebeurt.” 

 Sylvie Voorter, leerling verpleegkundige niveau 4 in het wijkteam van Roermond:

‘Je doet het écht samen’

“Meneer Theisen kijkt altijd uit naar de komst van de ‘meisjes’. Hij verwent ons graag. Soms heeft hij om acht uur al pannenkoeken voor ons gebakken. Of er staat een kop erwtensoep of een stuk vlaai klaar. Ik kom nu twee jaar bij meneer Theisen. Daarvoor werkte ik bij Sterrebosch. Het persoonlijk contact met de cliënten maakt de thuiszorg zo mooi. Je doet het écht samen en leert elkaar goed kennen. Ik ben de EVV’er van meneer, dat schept een extra band. Hij is net als iedereen af en toe een beetje een brompot, maar meestal heeft hij goede zin en wacht hij ons met grapjes en raadsels op. Meneer Theisen is ook heel betrokken. De oorlog in Oekraïne raakt hem erg. Toen hij op tv de gevluchte kinderen met hun pop onder de arm zag, wilde hij iets doen. Hij is toen poppenbedjes gaan maken. Goed samenwerken vindt hij erg belangrijk. Dat zag je nu ook terug. Het leek hier wel een werkplaats. Meneer Theisen liet het hout voor de bedjes ergens zagen, zelf zette hij ze in elkaar en verfde ze en zijn buurvrouw naaide de lakentjes en de dekentjes. Hij ging ook zelf de poppen kopen. Zijn enthousiasme werkt dan echt aanstekelijk. Via Vluchtelingenwerk heeft hij tien bedjes aan Oekraïense kinderen geschonken. De kinderen waren er zo blij mee dat hij geld voor materialen heeft ingezameld en nog eens tien poppenbedjes heeft gemaakt. Dat doet hij gewoon, hoe bijzonder is dat?”