Op 7 december is het de Nationale Dag van de Vrijwilliger. Ook bij Proteion maken vrijwilligers het gewone bijzonder voor alle cliënten en bewoners. Astrid Verheijen (52 jaar) is vrijwilliger bij zorgcentrum Proteion De Wachtpost in Venlo. Samen met haar hondje Jill brengt ze wekelijks een bezoekje aan de bewoners. In dit verhaal vertelt Astrid waarom ze vrijwilliger is en wat vrijwilligerswerk inhoudt. 

‘Die glimlach, dat is mijn dankjewel’

Onverwachte wending

“Tot een aantal jaren geleden heb ik gewerkt in een laboratorium. Door een chronische hernia kwam ik thuis te zitten. Ik heb altijd veel gewerkt en ben een echt mensen-mens. Thuis zitten, niet werken en geen sociaal contact… dat vond ik verschrikkelijk. Ik moet iets om handen hebben en met mensen samen zijn. Ik had nooit gedacht dat ik als vrijwilliger in een zorgcentrum zou komen te werken. Het was gewoonweg niet bij me opgekomen. Tot ik hoorde over vrijwilligerswerk bij De Wachtpost.”

Samen met Jill

“Nadat ik me had aangemeld voor vrijwilligerswerk werd ik uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek met Rob van Soest, vrijwilligerscoördinator bij De Wachtpost. Ik gaf meteen aan dat ik mijn hondje Jill graag mee wil nemen. Ik wil haar niet alleen laten. Dit was gelukkig geen probleem. Sindsdien bezoek ik samen met Jill twee keer per week de bewoners. Jill is ontzettend sociaal en is hier echt voor gemaakt. Ze heeft vanaf de eerste dag het hart gestolen van iedereen bij De Wachtpost!”

Ieder bezoek is een cadeautje

“Ik ben heel nuchter ingesteld. Natuurlijk was ik op mijn eerste dag als vrijwilliger benieuwd, maar echt spannend vond ik het niet. Ik zie wel wat er gebeurt. Zoals het komt, komt het. Dat is mijn motto. Ik vond het meteen fantastisch! Ik werd wel een beetje in het diepe gegooid maar daar houd ik wel van. In een zorgcentrum weet je nooit wat je kunt verwachten, iedere dag is weer anders. Voorbereiden heeft dan ook geen zin. Per bezoek kijk ik wat Jill en ik gaan doen. Dit is zelden iets ‘speciaals’. Ik ben vooral iemand die graag samen met de bewoners een kopje koffie drinkt en een praatje maakt. Heel af en toe neem ik iemand mee op pad als dat mogelijk en gewenst is. Het is ontzettend laagdrempelig. Ieder bezoek is eigenlijk een cadeautje, zowel voor Jill en mij als voor de mensen in het zorgcentrum. Jill krijgt natuurlijk ook heel veel aandacht. Al dat geknuffel, daar kan ze geen genoeg van krijgen.”

Persoonlijke aandacht

“Zo nu en dan vraagt Rob of een andere medewerker me om een bezoekje te brengen aan een specifieke bewoner. Bijvoorbeeld als iemand somber is of zich minder goed voelt. Ik merk dat mensen me snel vertrouwen en weten dat ze bij mij hun verhaal kwijt kunnen. Dan luister ik gewoon, zonder oordeel. Zo ging ik een tijdje terug wat vaker naar een mevrouw die zich eenzaam voelde. Ze zat vooral op haar kamer en had weinig contact met andere bewoners. Juist dat stukje persoonlijke aandacht maakt dan een verschil. Het duurde niet lang voordat ze weer wat vaker van haar kamer af kwam. Ze werd ook weer vrolijker en socialer. Dat is heel erg mooi om te zien!”

Mijn dankjewel

“Als vrijwilliger heb ik veel vrijheid. Ik kan het aangeven als het een week niet uitkomt of als het door mijn rugklachten niet lukt. Dit terwijl ik me wel heel erg verbonden voel met de bewoners en met de medewerkers. Ik kijk iedere keer weer uit naar mijn bezoek. Het houdt me niet alleen bezig, ik krijg er ook iets waardevols voor terug. Namelijk het contact met mensen en het bijdragen aan een leukere tijd in een zorgcentrum. Die glimlach van bewoners, dat is mijn dankjewel. Het zijn die gewoon bijzondere momentjes die vrijwilligerswerk zo dankbaar maken.”

Wil jij graag vrijwilliger worden bij Proteion of wil je meer informatie over vrijwilligerswerk in de zorg? Kijk dan eens op onze website naar onze vrijwilligers vacatures. We zijn altijd op zoek naar mensen voor verschillende vormen van vrijwilligerswerk, zowel voor onze bewoners in de zorgcentra als voor onze cliënten in de thuissituatie.